In de loop van de jaren waren er ontstellend sterke bekerfinales in het volley, waar velen nog met enige weemoed aan terugdenken en die je zo nog het verloop van die bepaalde wedstrijden kunnen navertellen.

Zeker toen de bekerfinales verplaatst werden van krakkemikkige parochiezaaltjes naar het sublieme Sportpaleis in Antwerpen steeg ook de belangstelling van het publiek voor de matchen op deze unieke locatie. Niet alleen wereldvedetten uit de muzieksector kwamen er optreden, maar ook de Belgische topvolleyclubs.

Wij brengen hier tijdens de komende maanden enkele vedetten – legendes zeggen sommigen – voor het voetlicht, die betrokken waren in een aantal memorabele bekerfinales. In afwachting dat je misschien zelf begin maart 2025 komt kijken naar nieuwe legendes uit het huidige volley.

Seppe Baetens: “Twee finales, twee uitersten”

We herinneren hem nog tijdens zijn allereerste persconferentie van Lennik in aanwezigheid van een pak sponsors en personaliteiten uit het volley. Hij werd er voorgesteld als de jongste aanwinst van de club uit het Pajottenland. En wat waren zijn wensen in het volley?

Er weerklonk een open, eerlijk antwoord dat je niet steeds verwacht op dergelijke bijeenkomsten: “Als ik geen tien centimeter groei, is het allemaal naar de kl….” Seppe Baetens groeide niet zo heel veel meer, maar dat belette niet dat hij een palmares kon neerzetten, waar vele volleyballers in ons land jaloers op zouden zijn. “Eén van de mooiste herinneringen, zijn zeker de keren dat ik mee de beker in de hoogte mocht steken,” geeft hij toe.

Maar vooraleer daarop in te gaan, wilden we graag even weten of hij eigenlijk nog in het volley staat of niet? Want dat was de laatste maanden niet duidelijk.

Seppe Baetens: “Ik ging voor een dag of twee iemand bezoeken in Athene, maar ik ben er intussen al meer dan zes weken. Neen, niet als gids op één of andere toeristische site in de Griekse hoofdstad. Ik train hier nl. elke dag bij een volleyploeg, die uitkomt in de tweede afdeling. Geen probleem, want ik kan hier zonder moeilijkheden meetrainen en dat is de bedoeling, want ik wil één van de komende weken nog echt wel actief spelen bij een club die me aanstaat. Vorig seizoen beëindigde ik de competitie in Abu Dhabi en ze lieten uitschijnen dat ik dit seizoen mocht terugkomen. Tot eind augustus hoorde ik nochtans niet meer van hen. En dan lieten ze plots weten dat ze voortaan zonder buitenlanders gingen spelen en dat het uitgespaarde geld naar hun voetbalploeg zou gaan. Tja!

Intussen krijg ik wel elke week één of twee aanbiedingen, maar niet van clubs die me echt aanstaan. Ik ben aan mijn laatste jaren volley bezig en dus wil ik wel in schoonheid afscheid nemen. Ik durf dus wachten, maar ik geef toe dat een stevige aanbieding er stilaan mag aankomen.

Ik doe in Athene wel wat culturele bagage op en die sfeer bevalt me wel. Neen, nog geen bezoek aan de Plakka gebracht (de uitgaansbuurt van Athene). Ik hou het vrij kalm, mijn wilde jaren zijn voorbij en bovendien is de recuperatietijd opgeschoven met een aantal dagen. Niet het moment bovendien.”

Seppe Baetens: “Toch één van de hoogtepunten uit mijn carrière. Je speelt voor een prijs en met zo’n bekerwinst had ik ook mijn eerste prijs binnen? De allereerste was er wel één om op het puntje van de stoel te gaan zitten. Een finale tegen Roeselare, die enorm lang duurde en als ik me niet vergis, eindigde de wedstrijd op 30-28 voor Antwerpen, nadat de Knack ook een pak matchballen niet benutte. Het was met een blok van Tom van Walle op Tuerlinckx dat de wedstrijd in ons voordeel beëindigd werd.

Wij hadden toen een schitterende groep, met wie het ook buiten het terrein uitstekend klikte. Met Ditlevsen, Van Harskamp, Koelewijn en co geraakten we trouwens ook in de play-offs aan een 0-2 voorsprong tegen Roeselare, dat echter nadien drie matchen op rij won. Ook een seizoen dat we telkens voor een bomvolle zaal speelden. Heel plezant!”


Het jaar nadien werd het een zege met Asse-Lennik tegen Antwerpen…

“Eigenlijk twee finales van uitersten. De ene als een thriller van formaat, terwijl de zege van Lennik tegen Antwerpen een makkie werd. De laatste set won Lennik zelfs met 25-9. Het speciale daaraan was het feit dat ik tegen mijn ex-club aantrad, plus het emotionele feit dat ik met Lennik de eerste prijs haalde, sinds mijn legendarische vader Jo Baetens daar triomfen beleefde. Het was volgens mij ook het seizoen dat we in de halve finale Roeselare uitschakelden.”

Je zegt dat het jouw laatste jaren zijn als actief volleyer. Al gedacht aan de periode na het volley?

“Nog niet echt. Ik heb nog geen club en ik besef ook wel dat het snel kan gedaan zijn, maar ik zou graag in de sport actief blijven. Ik moet nog een soort cursus ‘personal coaching’ afwerken en we zien wel hoe het loopt.”

Tekst: Marcel Coppens

Foto’s: archief