Van 30 juli tot 3 augustus worden de Europese kampioenschappen beachvolleybal georganiseerd in de ‘Dusseldorfer Rochusclub. Dat is eigenlijk een tennisvereniging waar in het verleden vele tennislegendes hun kunsten hebben getoond. Nu wordt alles netjes omgebouwd en wordt er plaats gemaakt voor de grote namen uit het beachvolleybal.

De deelnemerslijst is indrukwekkend. Het toernooi voor mannen is rijkelijk gevuld met zowat alle toppers van de sport, waaronder de regerend Olympisch kampioenen David Åhman/Jonatan Hellvig uit Zweden, die in 2022 en 2023 de EuroBeachVolley-titels behaalden. Ook de Noren Anders Mol/Christian Sørum, Olympisch kampioen in Tokio 2020, wereldkampioen in 2022 en winnaars van maar liefst vier Europese titels op rij tussen 2018 en 2021 zijn erbij.

De regerend wereldkampioenen Ondrej Perusic en David Schweiner uit Tsjechië, de sensationele EuroBeachVolley-winnaars van vorig jaar Martins Plavins/Kristians Fokerots uit Letland, tevens de zilveren medaillewinnaars van de Olympische Spelen van Parijs 2024 en de Duitsers Nils Ehlers/Clemens Wickler behoren tot de voornaamste deelnemers. En hou onze noorderburen Brouwer (ex-wereldkampioen) en zijn nieuwe beachpartner Van de Velde, of Boermans/De Groot en Immers/Penninga maar in de gaten. Bij de vrouwen is de lijst al even imposant, want er nemen maar liefst zes voormalige Europese kampioenen deel, waaronder titelverdedigster Cinja Tillmann en Svenja Müller uit Duitsland.

Bij de mannen hadden onze ‘rising stars’ Joppe Van Langendonck en Kyan Vercauteren er kunnen tussen staan. Er zijn acht poules met vier teams, in totaal 32 duo’s. Het Belgisch tweetal staat op de 35ste plaats in Europa en valt juist buiten de deelnemerslijst. Wanneer je de reservelijst even bestudeert, dan zie je net boven Joppe en Kyan ronkende namen staan zoals het Noorse duo Adrian en Markus Mol, Alexander Horst en Grössing uit Oostenrijk en zelfs de Italianen Alfieri en Ranghieri. Dat zijn geen ‘koekebakkers’. Al deze toppers staan allemaal op een zakdoek groot gerangschikt. Slechts enkele punten verschil, en de Belgische talenten hadden nu op weg geweest naar Dusseldorf.

Bij de vrouwen valt de deelname van Youna Coens en Inés Piret voor het EK U22 ook in het water, want laatstgenoemde moest helaas - wegens een aanslepende stressfractuur - afzeggen voor het nationale beachcircuit en voor de Europese jeugdkampioenschappen in augustus. Dit is allemaal erg jammer, maar het is echt geen signaal dat het slecht gaat met het Belgisch beachvolleybal.

We nemen het recente CEV Pro Future Beach van Leuven als voorbeeld. Liefst drie Belgische finalisten streden voor de podiumplaatsen op het wondermooie Ladeuzeplein. Zij zorgden voor een hoogdag van het Belgisch volleybal. Joppe Van Langendonck en Kyan Vercauteren versloegen op weg naar de finale de Poolse Olympische deelnemer Piotr Kantor - geen kleine jongen dus - met zijn nieuwe maat Artem Besarab. Dat is echt een referentie.

Youna Coens moest op zoek naar een nieuwe beachpartner en zij vond in Sarah Cools een ideale partner die bereid was om de plaats van de onfortuinlijke Ines Piret in te nemen. Het nieuwe duo speelde iedereen van het veld - bijna zonder specifieke voorbereiding - tot ze in de finale op de Europese kampioenen U18 botsten. Voor een jong tweetal speelden Lia Berger en Lili Hohenauer uit Oostenrijk knap en volwassen volleybal. Heel vermeldenswaard is ook de mooie vierde plaats van Britt Ruysschaert en Isabel Van den Broeck tijdens dit internationaal CEV-evenement.

En uiteraard mogen de eindwinnaars Louis en Gilles Vandecaveye niet vergeten worden. Zij haalden goud in Leuven. De samenbundeling van jarenlange inspanningen, passie, verbetenheid en ervaring was opvallend en resulteerde in een prachtige eindzege tegen de Belgische talenten Van Langendonck/Vercauteren. Erg nipt allemaal, dat is veelbelovend voor de Masterfinales, halfweg augustus in Nieuwpoort.

Ook Rik Donckers, trainer-coach van alle Belgische beachtalenten, en Kris Eyckmans, als technisch directeur verantwoordelijk voor de werking van de nationale teams, de senioren jeugd en de beachers, wilden vooral de positieve signalen onthouden. Twee mannenteams in de finale van een CEV-toernooi en één vrouwenteam, het is niet niks.

Kris Eyckmans: We hadden voor Kyan Vercauteren en Joppe Van Langendonck twee voorname doelstellingen vooropgesteld. De Europese kampioenschappen werden - heel ‘close’ en net daarom erg spijtig - niet gehaald. In de wereldrangschikking stellen we een 45ste plaats als doel. Wij werken aan een traject van vier jaar, waarbij deelname aan de Olympische Spelen van 2028 in Los Angeles de absolute apotheose moet worden. We zijn nog maar een jaar bezig, dus we hebben nog drie jaar tijd om de noodzakelijke inhaalbeweging te verwezenlijken.

Tijdens twee Challenger-toernooien - een niveau hoger dan dit Future-toernooi - hebben ze onlangs in Mexico en China tot tweemaal toe, erg onfortuinlijk, de hoofdtabellen niet gehaald. Indien dat wel het geval had geweest, hadden ze meer punten gehaald en wellicht nu op het EK gestaan. Het had ongetwijfeld een heel ander gevoel gegeven voor die jonge mannen. Toen bewezen Kyan en Joppe dat ze er heel dichtbij stonden. Het had een kantelpunt in hun ontwikkeling kunnen betekenen. Zij hebben toen echt hun potentieel getoond. Daarom geloven we rotsvast in hun ‘road to Los Angeles’. Het talent is er, het zit erin.

Nu moeten we samen evalueren hoe we dit beter kunnen doen. Met een grotere omkadering, bijvoorbeeld. Daar wordt hard aan gewerkt. Met Olivier Van Damme, dokter, Thomas Boon, kiné, Karolien Rector, diëtiste, Stef Van Puyenbroeck, psycholoog en Ans De Mayer, physical coach, breiden we de groep rond onze beachers uit. Want we merken dat dit belangrijk is voor hun ondersteuning. We willen voor hen de beste omstandigheden creëren om progressie te maken.

Rik Donckers: De internationale rangschikking van de beachvolleyballers ligt erg dicht bij elkaar. Er is nu geen enkel team van ons land op het EK. Met hetzelfde aantal punten hadden Kyan en Joppe bij de vrouwen ruim gekwalificeerd geweest. Wanneer je echter de rangschikking grondiger bestudeert, dan stel je vast dat - buiten een paar jonge Zweden - amper jongens van de U21 op het EK of in de Challenger-toernooien staan. Meisjes van die leeftijd jaar staan verder, bij jongens gaat de ontwikkeling iets langzamer. Het is nu zo, dus willen we dat hobbelparcours ombuigen tot een verhaal waarbij meer successen zullen behaald worden. Met vallen en opstaan en voorlopig met sparringpartners uit ons land.

Om het niveau op te trekken, organiseren we stages - onlangs zeven dagen in Portugal - of vertrekken we iets vroeger naar de internationale toernooien. Zodat we kunnen sparren en trainen, samen met al die andere toppers. We gaan ook andere landen uitnodigen om bij ons in Leuven te trainen. Het zijn bewuste inspanningen om de kwaliteit te verbeteren. En langzaamaan moeten we - met de steun van Sport Vlaanderen - evolueren naar een werkwijze, waarbij een scouter, een assistent en een kinesist mee naar de toernooien gaat voor permanente begeleiding.

Ook op mentaal vlak is er nog veel werk. Het is een groeiproces, want het zijn verschillende persoonlijkheden. Het zijn eigenlijk twee tegenpolen. Het is erg fijn om vast te stellen dat het in de goede richting evolueert. Dat zag je hier in Leuven reeds heel duidelijk. Zij moeten naar elkaar toegroeien en elkaar ergens in het midden ontmoeten. Het gaat steeds beter. Het zwakke punt van de ene wordt het sterk punt van de andere.

Topsport is eigenlijk een synoniem voor resultaten halen. Tijdens de CEV Futures wordt - zoals hier in Leuven - een podiumplaats verwacht. Tijdens de CEV Challengers stellen we de hoofdtabel als doel. Dat is iedere keer keihard. In beachvolleybal is dat niet eenvoudig, want je bent maar met z’n twee. Dat is als een huwelijk, hé. Velen beseffen niet dat deze twee mannen alles laten vallen om in hun missie te slagen. Dat moet een juiste plaats krijgen. Het potentieel is er, het geloof ook.

Tekst: Walter Vereeck