De Belgische bekerfinales worden op 2 maart voor het tiende jaar op rij in het Antwerpse Sportpaleis georganiseerd. Een vooruitblik met coach Steven Vanmedegael en kapitein Matthijs Verhanneman die - met uitzondering van twee finales - zowat alle edities meegemaakt hebben.

Een ‘remontada’ - we zochten het op - is een onverwachte, bijna miraculeuze comeback van een sportteam na een aanzienlijke achterstand. In het voetbal kan je zoiets wel eens meemaken. Denk aan de onwaarschijnlijke terugkeer van FC Barcelona, die tegen Paris Saint-Germain een 4-0 achterstand in de heenwedstrijd kon ombuigen naar een thuiszege met 6-5. Die stunt realiseerde de Spaanse club zeven of acht jaar geleden, maar iedereen spreekt er nog over. In het volleybal is dat uitzonderlijk.

Behalve die ene keer - woensdagavond – met Knack Roeselare tegen Tours tijdens de kwartfinale van de prestigieuze Europese CEV-beker. De Franse ploeg gaf geen vervroegd Valentijnsgeschenk, geen pralines of bloemen en zeker geen drie winstpunten aan het team van coach Vanmedegael. Stel je even de verbijstering voor. Een overduidelijke 2-0 voorsprong voor de Belgische kampioenen in dit Europees duel, na uitstekend volleybal. Maar dan. Een vierpuntenkloof plus zes matchballen glipte op het einde van de derde set alsnog door de vingers van de West-Vlamingen. Gevolgd door een 2-3 nederlaag tegen de ploeg uit Tours. Dit was een onthutsende ‘remontada’ op wonderbaarlijk Franse wijze.

Steven Vanmedegael, uit zo’n wedstrijd leer je het meest en bouw je ervaring op voor de volgende opdrachten. Dat wordt er dan meestal verteld.
Steven Vanmedegael: “De eerste twee sets wonnen we vlot, met tweemaal 25-15 cijfers. We domineerden, we hadden controle. Op het einde van de derde set laten we enkele cruciale ballen vallen. Dat heeft weinig of niets met een tekort aan ervaring te maken. De tegenstanders - en vooral hun nieuw ingebrachte opposite Alexandre Strehlau - speelden plotseling alles of niets. In de laatste drie sets scoorde de Franse hoofdaanvaller 24 punten. Die opportunistische ‘do or die’ mentaliteit kom je het meest tegen tijdens cupwedstrijden. Wij lieten kansen liggen en zij geraakten in de flow. Dus moeten we binnen enkele dagen in Tours nog volop aan de bak.”

Knack Roeselare is nog op vele fronten actief. De BeNe Conference is gloednieuw en wakkert de nieuwsgierigheid aan. Goed voor de belangstelling.
“De aanloop naar deze nieuwe competitie met de best gerangschikte teams uit België en Nederland leverde een boeiende strijd op. Er werd in de Lotto Volley League flink geknokt voor de eerste vier plaatsen. Dat is positief.
Wanneer men echter een beetje verder kijkt, kan er opnieuw van alles gebeuren. Stel dat wij op de plaatsen één of twee eindigen in de BeNe Liga en Maaseik eerste of tweede in de Challenge-nacompetitie (en de Limburgse ploeg wint vervolgens de kwartfinale), dan komen we elkaar misschien tegen tijdens de halve finales van de play-offs. Dat vind ik een gevaarlijke format. Je hebt als club een heel jaar hard gewerkt in België en daarna ook in Nederland, met uitstekende resultaten tot gevolg. En toch loop je het risico dat je na één of twee wedstrijden alles kwijt bent. Bovendien ontstaat het gevaar dat er voor één van deze toonaangevende teams - want dat zijn Roeselare en Maaseik nog altijd - volgend jaar geen Champions League op de kalender zou staan. Is dat dan een goede zaak voor het Belgisch volleybal?

Maaseik blijft een stevige concurrent en heeft meer continuïteit dan iedereen denkt. Kijk maar eens na: Vanker, Cox, Iribarne, Fornes en libero Currie. Allemaal basisspelers die al een tijdje in Limburg actief zijn. Bij ons zijn er - vergelijkbaar - ook wat wijzigingen in het team gebeurd. We moesten ook een aantal nieuwkomers inpassen. Bovendien lag Basil Dermaux meer dan een jaar stil en Seppe Rotty moest van de hoofdaanval terug naar zijn positie als hoekaanvaller. We werken dagelijks om er een solied geheel van te maken.

Uiteraard is de BeNe Conference iets om naar uit te kijken. De infrastructuur in Nederland is top. Hun organisatie van belangrijke evenementen ook. Maar de clubs zijn geen eigenaars van de sporthallen. De steden en de dorpen beheren de sporttempels. Daar hangen voor- en nadelen aan vast. Dat is misschien toch ook iets om over na te denken.”

Je staat met Knack Roeselare voor de keuze: de nationale titel, de BeNe Conference, de Belgische beker of de CEV Cup winnen. Waar gaat de voorkeur naartoe?
“Ik wil alles winnen. Elke competitie heeft zijn waarde en zijn charme. Tijdens een kampioenschap werk je een heel jaar naar een doel. Dat zorgt voor heel veel voldoening. Zeker wanneer je, samen met jouw team, erin slaagt om die ultieme doelstelling te bereiken en we met z’n allen de titel pakken. Dat geldt ook voor de BeNe Conference. Het wordt een intense uitdaging om de confrontaties tegen de beste teams uit Nederland aan te vatten. Elk team bij onze noorderburen is bijzonder gemotiveerd om tegen de Belgen te spelen.

Ik sprak daarjuist over de ingesteldheid van de alles-of-niets denkwijze tijdens bekerwedstrijden. Elke ontmoeting in de BeNe Conference wordt een echte cupmatch. Dat vereist een andere benadering en een bijzondere aanpak. Zo’n krachtmetingen hebben een eigen karakteristieke en significante betekenis en dat heeft zijn gevolgen. De competitie tussen België en Nederland zorgt voor nieuwe prikkels. De strijd tussen de Lage Landen blijft een attractief gegeven. We namen alvast een stevige start.”.

Matthijs Verhanneman, het Sportpaleis van Antwerpen is binnen een paar weken aan zijn tiende bekerorganisatie toe. Je hebt, samen met jouw coach, zeven ‘CupFinals’ meegemaakt in deze indrukwekkende sporttempel. Wanneer je nog een beker kan veroveren, dan kan dat voor jou ook een speciale jaargang worden.
Matthijs Verhanneman: “Ik heb inderdaad in het Sportpaleis nog geen enkele finale verloren. Eén keer - in het seizoen 2021-22 - won Caruur Gent de finale tegen Lindemans Aalst. En de allereerste keer dat men de bekerfinale in het Sportpaleis heeft georganiseerd - dat was in 2014 - stonden Asse-Lennik en Antwerpen tegenover elkaar. Ik heb in totaal reeds negen keer de Belgische beker veroverd. Wanneer we van Menen kunnen winnen, zou dat mijn tiende bekerwinst zijn. Dat wordt dus echt speciaal.”

Bovendien wordt het voor de derde keer op rij een strijd tegen Menen.
“Ik heb veel respect voor Menen, omdat zij de derde bekerfinale na elkaar hebben bereikt. We beseffen dat we niet zonder slag of stoot de beker zullen pakken. De twee verlieswedstrijden tegen onze West-Vlaamse buren - in het prille begin van het seizoen - zijn vanzelfsprekend nuttige, stevige waarschuwingen. Zij zijn heel capabel, anders geraak je niet tot de bekerfinale. Maar het parcours dat wij met Knack Roeselare reeds vele jaren afleggen, mag ook niet onderschat worden.

We trekken daarbij onze lessen uit het onwaarschijnlijk verlies tegen Tours. Het was meer dan een wake-up call. We werden geconfronteerd met de harde realiteit en het besef dat het volleybalspelletje niet gedaan is, vooraleer het laatste punt gespeeld is. Het is daarom goed dat we even nieuwe impulsen krijgen tijdens de BeNe Conference. Ik speel mijn 18de jaar in de Belgische Liga. Ondertussen heb ik iedereen echt dikwijls als tegenstander gehad. Er zijn heel wat spelers die ik zo vaak ben tegen gekomen. Dan is dit extraatje tegen de Nederlandse teams welkom. Laat ze maar komen, al die nieuwe, voorlopig onbekende Hollandse mannen waartegen we ons opnieuw moeten bewijzen."

Ondertussen is de eerste speeldag afgewerkt. “Oranje boven”, juichte libero en ‘man van de match’ Jeffrey Klok van Lycurgus Groningen vlak na de overwinning tegen Lindemans Aalst. Hij wist toen nog niet dat de andere drie Belgische deelnemers (Achel, Leuven en Roeselare) met duidelijke 3-0 cijfers de duels tegen de overige Nederlandse concurrenten hadden gewonnen.
Een eerste kloofje in de tussenstand doet vermoeden dat de strijd voor de eindzege in de allereerste BeNe Conference zal gestreden worden tussen Knack Roeselare en Nova Tech Lycurgus Groningen. Tenzij…


Tekst: Walter Vereeck