Zondag om 17u30 staat er een bekerwedstrijd op het programma, die alvast voor één persoon heel speciaal zal zijn. In KwadrO Amigos Sint-Antonius Zoersel – Greenyard Maaseik staat ene Jolan Cox als hoofdaanvaller genoteerd… bij de thuisploeg. En dat nadat de 34-jarige linkspoot vele jaren voor de aces en de succesrijke aanvallen zorgde bij de Limburgse topclub. Of in één klap van profspeler met een full-time job naar een ploeg, waarbij ze drie keer per week trainen. Hoe is het zo ver kunnen komen?

Jolan Cox: “Het is duidelijk dat ze me bij Maaseik niet meer wilden. Naar de redenen daarvoor moet je bij hen zijn. Hun uitleg is dat ik over een gans seizoen niet voldoende rendeerde. Hun uitleg, hé! Ze hadden nog een optie voor mij voor één jaar. Toen de deadline daarvoor één maand overschreden was, kreeg ik te horen dat ik een ander team mocht gaan zoeken.

Bij alle A-clubs in België waren de plaatsen als opposite toen al bezet. Ik dacht nog wel een jaartje in het buitenland aan mijn trekken te komen, maar uiteindelijk was dat het risico niet waard als ik daarvoor mijn kinderen zo lang moest missen. Ik ben dan gaan trainen bij de club van mijn jeugd, Amigos, waar ik ook nog wel wat mensen kende. Na enkele trainingen was dat de enige ploeg die me echt gevraagd heeft of ik ook niet bij hen wilde spelen. Een pak minder intensief natuurlijk, maar ook vlakbij mijn huis in Sint-Job, waar ik met de kinderen mijn intrek kon nemen.”

We nemen aan dat je bij Amigos een pakje minder zal verdienen dan bij jouw vroegere clubs: Puurs, Menen, Antwerpen, Nice of Maaseik?
(lacht) “Uiteraard. Ik beschouw dit avontuur eerder als een hobby. Maar het geeft me de kans om naast het volley nog iets anders te doen. Ik zoek momenteel nog naar zulke mogelijkheid. Maar al bij al ben ik tevreden over mijn volleycarrière. Heel veel leuke ervaringen met de nationale ploeg. Ik zat trouwens nog bij de laatste campagne van de Red Dragons om eventueel een geblesseerde speler te vervangen.
Bij Maaseik was het hoogtepunt toen we in 2018 na zes jaren nog eens kampioen werden. En het jaar nadien opnieuw, nadat vier van de vijf play-off-finales op een tiebreak eindigden. Waarom het nadien niet meer lukte? Het budget werd toen verminderd, elk jaar een pak nieuwe spelers, terwijl bij Roeselare een grotere stabiliteit heerste op alle gebied.”

Hoe kijk je aan tegen de bekermatch tegen Maaseik. Revanchegevoelens?
“Niet echt. We gaan als ploeg trachten te genieten van deze match en natuurlijk wil ik tegen hen ook wel scoren. Maar een kans om te winnen, zit er niet echt in. Maaseik heeft wel enkele goede aankopen verricht, woensdag kregen ze hun eerste uitdaging met de verplaatsing bij Menen. Wijzelf hebben zaterdagavond daar tegenover nog een moeilijke competitiematch tegen Hellvoc Hemiksem. We hebben ook niet de ambitie om de bekerfinale te spelen, want na Maaseik zouden we dan nog van Leuven en Roeselare moeten winnen. Ach, ik ben in een toffe groep beland, ik ben er met open armen ontvangen en we gaan er het beste van maken.”

Tekst: MC
Foto: Instagram Amigos_men_volley