Ze volgden hun dromen, ze wilden hun ambities tonen en ze luisterden naar hun passies. Youna Coens en Ines Piret waagden vorige zomer de sprong vanuit het kleine België naar de ‘Think Great Again’ USA. In het verre Amerika gingen ze studie en beachvolleybal combineren in twee verschillende scholen. Youna (20 jaar) studeert psychologie aan het college van Florida. Ines (18 jaar) volgt marketing in het college van Arizona.

Ines Piret en Youna Coens praten snel door elkaar, steeds met een vragende blik naar hun nieuwe beachpartner: “Het is toch juist wat ik vertel?” Want, hoewel ze toch kilometers ver van elkaar verwijderd waren in de USA, hun verhalen en hun belevingen stemmen helemaal overeen.

Een ander pad, maar hetzelfde parcours. Het is logisch dat deze twee talenten - met hun gelijklopende ervaringen - mekaar vonden in het Belgisch beachcircuit dat vorig weekend van start ging op de gezellige terreinen in Haacht. Onder een stralende zon, dat maakte het gesprek met dit enthousiast duo nog aangenamer.

De combinatie studie en sport is typisch in het Amerikaans schoolsysteem. Efficiëntie en prestatie worden ginder op een intense manier samengebundeld.
Youna Coens en Ines Piret: “Elk ‘American college’ heeft een eigen karakter en een unieke reputatie. Overal worden andere accenten gelegd, het is nergens hetzelfde. Maar we ondervinden dat we de juiste keuze hebben gemaakt. Iedere universiteit kan een student rekruteren. Zij zoeken zeer doelgericht op wie het best bij hun visie en hun programma past.

De keuze wordt uiteindelijk gemaakt in functie van het competitieniveau dat je wil nastreven. Wij zitten erg goed, het is echt top. We combineren vier uur les per dag met een ochtendtraining en in de namiddag is er ook tijd voor recuperatie in samenwerking met de kine. Fitness, powersessies tot drie keer per week, ijsbaden, voedingsadvies, video-analyses en natuurlijk de trainingen in het zand. Onze dagen zijn flink gevuld, maar alles is uitstekend geregeld. Het is erg intensief, maar toch ben ik verliefd geworden op die plekken waar we mogen studeren en trainen. De accommodaties zijn echt uitmuntend.”

Jullie worden ondergedompeld in de typische Amerikaanse mentaliteit: ‘go big or go home’.
“Dat klopt helemaal. We worden gepusht om zo groot mogelijk te durven denken. Het gaat om doorzetten en zelfs als het slecht gaat, toch blijven zoeken naar oplossingen om uit een moeilijke situatie te geraken. Alle trainingen en alle wedstrijden worden gefilmd. Met hun ‘Balltime’ programma, ondersteund door artificiële intelligentie, kunnen we elke actie - netjes achter elkaar gemonteerd - analyseren. De coaches geven eerst een positieve feedback, daarna volgt de opsomming van de werkpunten. Maar meestal met een zo constructief mogelijke feedback. Want ze reiken meteen ook de tools aan om technische of tactische zaken te verbeteren. Voor ons werkt dat prima. Het is een ideaal leerproces.”

De teamdynamiek in de Amerikaanse universiteiten is gekend door hun groot ‘fun’ gehalte. Jullie maken deel uit van een groter geheel. Dat zorgt voor een enorme drive en typische samenhorigheid.
“Dat is niet normaal, dat geeft je ook enorm veel energie. Eigenlijk zorgt die gezamenlijke dynamiek tegelijkertijd voor rust, want je kan steeds op jouw team terugvallen. Er wordt tijdens dezelfde momenten op verschillende terreinen gespeeld. Iedereen ondersteunt elkaar en moedigt aan. Wij zitten op het hoogste niveau met onze teams. De drive is enorm.

Elke divisie is opgedeeld in conferences. Een conference is een groep universiteiten die geografisch of historisch aan elkaar gelinkt zijn. Ines zat in de zwaarste poule en ze wisten dat ze van de zware concurrenten niet konden winnen. Maar de uitdaging was immens en bijzonder leerrijk. Youna bereikte de finale van de hoogstaande ‘Conference Tournament’. De winnaars zouden automatisch gekwalificeerd worden om naar de nationale kampioenschappen te gaan, samen met de sterkste teams vanuit heel de USA. Het zorgde voor absolute topmomenten. Wanneer heel ons team tijdens die finale voor ons stond te supporteren, dan zorgde dat toch wel voor een daverende kick.”

Nu vormen jullie een nieuw duo in het ‘Belgian Beachvolley Championship’. Met de bagage die jullie verzameld hebben in de United States verandert de status wellicht en horen jullie voortaan bij de kanshebbers voor de titel.
“Het is helemaal nog niet zeker dat we er tijdens de Masterfinales in Nieuwpoort zullen bij zijn. Op dat moment wordt immers het EK beachvolleybal voor meisjes U22 georganiseerd. Dat prestigieus kampioenschap wordt gespeeld in Baden, Oostenrijk.

We nemen deze zomer deel aan verschillende internationale toernooien. Volgende week in het Franse La Réunion bijvoorbeeld. Daar gaan we deelnemen aan een speciaal evenement, want blijkbaar gebeurt dit vanuit een Afrikaanse zone. Ideaal om internationale punten te verzamelen. Het is een zeer interessant initiatief, georganiseerd door Thomas Lemay, broer van Menen-coach Julien Lemay.”

Jullie moesten wel de vorige beachpartners verlaten. Zijn jullie nu op zoek naar een - Amerikaans getinte - speelstijl, die uitstekend past bij jullie identiteit en karakters?
“Het was inderdaad niet eenvoudig om onze vorige beachmaatjes te verlaten. Dat was een moeilijk moment voor ons, samen met Annelore Bex (Ines) en Jade Van Deun (Youna). Zij zagen dat wel aankomen. Nu zitten we in een andere fase. Omdat we momenteel identieke belevenissen meemaken binnen onze ‘American dream’, zitten we op dezelfde golflengte. We zijn gelijkgestemde zielen. We komen weliswaar uit twee verschillende beachopleidingen in onze scholen van Florida en Arizona. Maar dat is een verrijking. We geven inderdaad onze inzichten, technisch en tactisch, door naar elkaar. We trachten de beide culturen mooi te combineren en onze eigen speelstijl te ontwikkelen. We zijn erg complementair en daardoor kunnen we veel opties inbouwen bij ons concept.

Kris Eyckmans en Pieter-Jan hebben regelmatig contact met onze coaches. Dat zorgt voor een goede samenwerking, hoewel de benadering in België helemaal anders is. We voelen ons ook een andere persoon wanneer we in Amerika zijn. Het zijn echt twee aparte werelden. Soms is het lastig, heimwee en zo. Maar dan word je weer in die unieke sfeer ondergedompeld. De medespeelsters zijn een tweede familie geworden, want je zit elke dag uren lang bij elkaar en we werken constant zo intens samen. Dat schept een band. Het is een heerlijk avontuur. We zouden het iedereen kunnen aanraden.”

Tekst: Walter Vereeck
Foto: FotoPe