Het zou al erg verkeerd moeten lopen, mocht Hellvoc komend weekeinde of hooguit volgende week geen kampioen worden in 1ste nationale bij de mannen. Ze gaan er andere sterke ploegen in de reeks – Marke-Webis Wevelgem en Vamos Stekene Sint-Gillis-Waas– vooraf en ze hebben nog drie thuismatchen voor de boeg.

“Eigenlijk mag het niet mislukken, want we hebben dit seizoen nog geen enkele thuismatch verloren,” weet ook aanvoerder Yentl Van der Aa van de fusieploeg tussen VC Schelle en Hemix VC. “De voorbije drie seizoenen eindigden we steeds bij de top-3 uit onze reeks en in mijn voorlaatste seizoen als speler wil ik het absoluut afsluiten met een titel,” klinkt het vanuit Hemiksem.

Hij heeft de winstkansen al uitgerekend. “Als we zaterdag winnen van Lensonline Genk en Booischot wint thuis tegen Stekene, dan zijn we kampioen.

In het andere geval kunnen we volgende week donderdag nog kampioen spelen met de komst van Feniks Haacht, een ploeg die ons in de heenronde nochtans punten afsnoepte. Maar in de week kampioen spelen is niet zo leuk, al zie ik de meeste spelers dan wel een vrije dag nemen op vrijdag. En op de laatste speeldag komt dan nog Rembert Torhout op bezoek.”

Een vat, een vat, een vat bij Hellvoc?
Yentl Van der Aa: “Zeker. Al vrees ik dat dit aantal vaten onvoldoende zal zijn eens de titel binnen is!” (lacht)

Nochtans merkwaardig: jullie verloren de laatste maand tegen staartploeg Topsportschool Vilvoorde (3-1), dat ook met 0-3 won bij Marke.
“Ik kan alleen voor onszelf spreken, maar het was wel een verplaatsing en daarin zijn we meestal iets minder sterk. Het was bovendien in een midweekmatch, nadat heel wat spelers een werkdag achter de rug hadden. Al moet ik toegeven dat er misschien ook een titeltje onderschatting bij te pas kwam, want de ploeg van de Topsportschool speelde sterker dan verwacht. We hebben daar echt niet ‘express’ verloren.”

In het begin van de competitie konden jullie nochtans ook niet overtuigen.
“Klopt. Na vijf speeldagen dacht ik ook dat een titel er niet in zat. We hadden een aantal nieuwe spelers in de ploeg, maar het klikte niet dadelijk. We verloren punten tegen ploegen als Vosselaar, Haacht of Booischot. De klik kwam er misschien na een groepsgesprek, waarin onze coach Wannes Rosiers ons nog eens meldde dat hij wel degelijk naar Hellvoc gekomen was om kampioen te spelen. Ik denk dat het voor de wedstrijd tegen Puurs was en meteen waren we vertrokken voor een ganse reeks overwinningen.”

Wat zijn de sterke punten van Hellvoc?
“Wij zijn een club met een aantal ervaren spelers, die de jongeren in de groep kunnen meeslepen. En typisch voor Hellvoc: vooral in de topwedstrijden kunnen we steeds iets extra’s. De concentratie is dan wellicht meer aanwezig en in eigen zaal genieten we van de uitbundige steun van onze supporters. Alleen de verplaatsingen blijven een zwak puntje, maar dat is al zo in de zeven jaren dat ik bij deze ploeg speel.”

Allicht kampioen dus, maar dan komt de prangende vraag: gaan jullie ook promoveren?
“Het antwoord zal duidelijk zijn: nee! Wij willen gewoon kampioen spelen voor de eer. Een stap hoger zou voor de club een financiële ramp betekenen. En we mogen toch niet vergeten dat Hellvoc meer dan 35 jeugd- en senioresploegen heeft. Die zijn ook belangrijk voor de toekomst van de club.

Ook op sportief gebied is de groep het daarover eens. Wij trainen nu amper twee keer per week en meer trainingen zien de ouderen in de ploeg, maar ook de jongeren niet zitten. Die ambitie hebben we nu éénmaal niet.”

Brabo Antwerpen zette de stap wel, hoewel jullie tegen die ploeg in het verleden regelmatig wonnen…
“Ja, maar dat was zeker het huidige Antwerpen niet. Door vier, vijf keer te trainen per week hebben zij enorme stappen voorwaarts gezet met een jonge, ambitieuze groep. En als je ziet hoe veel moeite ook zij dan nog hebben om een set te pakken in de Liga A, dan weet je het wel. Wij zouden al echt op ons topniveau moeten spelen om nu nog een kans te hebben tegen dit Brabo.”

Jullie weten ook dat je – bij een nieuwe titel volgend seizoen – verplicht worden om te promoveren. Eén keer weigeren, dat kan. Méér niet.
“Ik vind die beslissing een beetje jammer. Laat de ploegen die beseffen dat ze niet hoger kunnen, gewoon verder spelen in 1ste nationale en laat ze daar onder mekaar uit maken wie de beste is. In het andere geval zie je dan ploegen in februari op de rem gaan staan en plots eigenaardige verliezen laten noteren. Wie dan toch promoveert, tekent meteen het doodsvonnis voor de komende jaren. Ze zouden het natuurlijk steeds kunnen komen vragen bij de kampioen, maar als die niet wil, laat de Liga-ploegen dan gewoon hun eigen competitie verder afhandelen. Daar moeten de Liga-clubs misschien toch eens over nadenken.”

Zouden de spelers er nochtans financieel niet beter van worden om in de Liga A uit te komen?
“Een lachertje. Bij ons wordt niemand vergoed, op een beperkte kilometervergoeding na. De club kan ook niet méér betalen. En je ziet ook geen spelers uit de Liga A naar ons komen. Dat zegt genoeg.”

Een mooi afscheid van een knappe volleycarrière dan maar?
“Bedankt. Nog één jaartje spelen en misschien een afscheid in schoonheid. Maar ik ben intussen al wel aan een trainerscursus begonnen. Je zal me dus ook na volgend seizoen misschien nog wel op volleybalterreinen ontmoeten.”

Tekst: Marcel Coppens
Foto’s: Hellvoc