Hij had wel een beetje schrik dat hij in Frankrijk niet goed zou aarden, maar dat viel tot hiertoe perfect mee en woensdagavond komt hij met TLM (Tourcoing- Lille-Métropole) op bezoek bij Greenyard Maaseik in het kader van de CEV Cup. De toekomst oogt mooi voor de 20-jarige West-Vlaamse spelverdeler bij een Franse topploeg.

Maar of je op dit moment een confrontatie met de Limburgers als een ‘makkie’ mag beschouwen, daar is de jongeman uit Hooglede Roeselare helemaal niet van overtuigd. “Tegen mijn ex-ploeg Knack Roeselare wonnen ze al twee keer op korte tijd. Maaseik onderschatten is dus uit den boze, zelfs al lijken wij op papier de betere ploeg,” klinkt het een beetje gewaagd.

Wie is die kerel, die zich zulke uitspraken veroorlooft, zullen sommigen denken. Maar wie het volley van dichtbij volgt, kan hem wel een plaatsje geven. Helemaal geen tafelspringer, maar iemand die gestaag aan de opbouw van zijn loopbaan werkt.

“Zes jaar heb ik in Hooglede voetbal en volley gecombineerd, maar toen moest ik kiezen,” weet Robbe. “Het feit dat mijn moeder vroeger op een hoog niveau volleybalde, heeft zeker bijgedragen tot de keuze. Ook mijn broer en mijn zus kozen voor het volley en zo kwam het dat wij zelfs de krantenkop haalden met de melding dat drie kinderen uit één gezin op dezelfde dag en in verschillende leeftijdscategorieën de Belgische jeugdbekers wonnen,” haalt hij een leuke anekdote op.

Robbe Ponseele: “Ik speelde bij de derde ploeg van Knack Roeselare, toen ik door de Topsportschool gevraagd werd als libero. Dat heb ik geweigerd. Maar toen ze mij het jaar nadien vroegen als spelverdeler, stemde ik wel in met hun voorstel. Ik heb er geen seconde spijt van gehad. Ik zou het altijd opnieuw doen. Heel veel bijgeleerd en vele goede vrienden gemaakt.

Ik heb vanaf dan in nagenoeg alle Belgische jeugdploegen meegedaan. Eén keer het WEVZA-toernooi gewonnen, maar onze knapste prestatie was toch een zesde plaats op het WK U19 in Argentinië.”

Maar eens de Topsportschool achter de rug, moest je keuzes maken.
“Klopt. Ik werd door drie Liga-ploegen gevraagd. Achel viel nogal snel weg en toen ik moest kiezen tussen Leuven en Aalst heb ik eigenlijk meer mijn buikgevoel gevolgd en voor Aalst gekozen. Te meer omdat er bij Leuven ene Valkiers als spelverdeler rondliep, waardoor de speelkansen beperkt werden.

Natuurlijk startte ik bij Aalst ook niet dadelijk als basisspeler, maar ik was behoorlijk tevreden met een aantal invalbeurten in mijn eerste jaar. Ook in het tweede jaar kon ik behoorlijk wat invallen en ik wilde blijven. Maar Aalst wilde aanvankelijk de optie op een derde jaar niet lichten. En toen ik al in volle onderhandelingen zat met andere ploegen, meldden ze me dat ik eventueel wel mocht terugkomen. Ik had toen de keuze uit Antwerpen, Maaseik of Tourcoing en ik koos snel voor de Franse ploeg.”

Wat waren de redenen dat je voor Tourcoing koos?
“Het was om te beginnen niet ver van huis, ik kon het vlot combineren met mijn studies bewegingsleer in Torhout en een jaartje trainen bij een Franse topclub leek me goed om mijn niveau op te krikken. Ik had deze zomer toch al een leuke ervaring achter de rug, toen ik enkele keren mocht invallen bij de Red Dragons in China, waar we slechts in de finale sneuvelden van het gastland. Achteraf bleek deze finale toch voldoende om komend seizoen internationaal mee te doen in de VNL-competitie. Of ik er dan bij kan zijn, moet ik natuurlijk nog afwachten.”

Leer je in Frankrijk nog veel bij?
“De afspraak is dat ik alle trainingen en verplaatsingen meemaak met het eerste team, maar dat ik ook absoluut spelgelegenheid krijg bij het tweede team om nog meer ritme op te doen. Tourcoing is wel een heel goede ploeg. We staan momenteel tweede in de toch sterke Franse competitie, maar de eerste drie in het klassement verschillen slechts één punt. Spannend!
Ik had aanvankelijk een beetje schrik of ik alles kon verstaan in het Frans, maar dat valt heel goed mee. En velen kunnen ook Engels spreken. Een heel plezante groep.”

Hoe kijk je aan tegen de verplaatsing naar Maaseik?
“Voor mij heel leuk, want ik heb daar ook nog vele volleyvrienden zitten. Mijn sterk punt is vooral de opslag. Over de rest van de ploeg ga ik niet veel verklappen, maar eigenlijk spelen we vooral als groep heel stabiel en zonder echte vedetten. Al hebben de Argentijn Martinez en middenman Stahl een verleden bij o.a. Maaseik en kijken zij uit naar de confrontatie met hun ex-ploeg. Ik heb er vertrouwen in. Wij beschikken over sterke receptiespelers, zodat onze opposite dikwijls uitstekend kan aangespeeld worden. Op papier acht ik ons sterker, maar met hun goede setter en een stevige opslagdruk mogen we Maaseik zeker niet onderschatten.”

Tekst: MC
Foto: CEV/Tourcoing